از روزی که به دنیا اومدم با چنگ دندون خودمو به اینجا رسوندم فقط میدونم دارم زندگی میکنم زندگی برام معنی نداره با هر بدبختی دست پنجه نرم کردم زندگی واسه من بالا پایین داشته ولی بیشتر پایین بود هروقت به موفقیتی رسیدم گذرا بوده و سریع از من گرفته شده اینقد جنگیدم که الان تو این سن واقعا خسته ام باور کنید حسرت یه زندگی معمولی مونده رو دلم فقط ارزو میکنم یه زندگی معمولی داشته باشم به امید یه زندگی معمولی 26 سال دارم میجنگم نمیدونم واقعا بهش میرسم یا ن ولی باز امید دارم موفق باشین دوستان اینم سرگذشت من

خدمت سربازی رو به دانشگاه ترجیح دادم و الان دوسال بعد از سربازی یه تعمیر کار موبایل تو خیابون داریوش شیراز هستم و امیدوارم به پروردگارم

گذشته پر از درس بوده و الان تصمیم ب بچه دار شدن دارم خیلی ب اینده امیدوارم

از ابران برو و زود ازدواج نکن

چون میگذرد غمی نیس ولی تا بگذرد درد کمی نیست

بدمیگذره؟از ایران بیا بیرون.تا خوش بگذره

برزگ شدن آرزوی بود که رسیدنش نمی ارزید .....

آرزو گر به دل خاک برم آنجا هم در جواب ملک هم باز تو را می طلبم اللهم عجل لولیک الفر ج