سلام هم تولدیام، کودکی خوبی داشتم وراضی هستم چون حسابی بازی کردم، نوجوانی وجونی هم خوب بود و اصلا پشیمون نیستم چون دنبال خواسته هام بودم و سختگیری هم نکردم و باشرایطم کناراومدم و ازش استفاده کردم،بعدش هم ازدواج و بچه داری که خداروشکر راضی ام

ریدم توی این سرنوشت

منم نفهمیدم چه طوری گذشت کلا نسل سوخته بودیم امیدوارم از این به بعدش خوب باشه

كاش بچه ميموندم هيچ وقت بزرگ نميشدم خسته شدم از اين زندگي دلم مردن ميخواد بخوابم ديگه بيدار نشم اونجوري فقط به آرامش ميرسم

در آرزوهایم مانده ام کاش روزی به آرزویم برسم

امسال سال سختی رو گذروندم و الان در قرنطینه‌ی خانگی به سر می‌برم. احساس میکنم این ۳۱ سال مثل برق و باد گذشت اما این ۱۰ ماهی که ویروس کرونا پیدا شد سالها طول کشید.

کودکی زیبایی نداشتم اما شیطنت میکردم و هیچوقت از بازی با دوستام سیر نمیشدم.جوانی خوبی داشتم پر از ماجرا بود و یکغم همیشگی که رو دلم بود.اما ازدواجم تمام اون غمها رو از دلم برد همسر خیلی خوبی دارم که همیشه سعی کرده راه خدا و اهل بیت رو توی زندگیش داشته باشه.یه پسر خیای شیطون هم دارم که گاهی امونمونو میبره.هیچ خدمتی به کشورم نکردم ولی سعی میکنم اسیب هم نرسونم...

آب که از سرگذشت،چه یک وجب،چه هزار وجب. خلاصه سرگذشتمون میشه : نفهمیدیم اصلا چطور اینقدر زود گذشت.چشم باز کردیم و در کودکی رفاهی که نداشتیم فقط ذره ای دلخوشی و بازی و شیطنت تو کوچه ها و بعدشم که هزاران گرفتاری و مصیبت یکی پس از دیگری از در و دیوار اومد و دوران نوجوانی و جوانی ما رو به یکباره متلاشی و نابود کرد . هر آنچه از آینده میخواستیم محو و نابود شد و همینطور که مشخصه جاشو به یأس،پوچی و ناامیدی داد. به این میگید زندگی. شرح حال نویسی میخواد دیگه این. اکثر ملت ایران شرح حالشون اینه. میتونن فقط کپی پیست کنن و خودشون رو با تایپ کردن موارد تکراری خسته نکنن.