برای ما دیگه آپدیت جدید نمیاد،بقیه مجبورن مارو همیجوری که هستیم تحمل کنن

سلام به همه دهه 60 ایای عزیزم امیدوارم همیشه در سلامت کامل وهمیشه موفق وسر بلند باشید

با عرض سلام . مطالب شما رو خیلی دوست داشتم و تطبیق ها خیلی دقیق و جالب بود حتما به اشتراک می گذارم. من کودکی بسیار آرامی داشتم و با اینکه در دوران جنگ بودیم در خانواده ای بزرگ شدم که دور از استرس بودم و بسیار شاد بودم دو برادر و یک خواهر دارم و خودم فرزند کوچک خانواده هستم . مادر عزیزم رو خیلی دوست دارم با این که مثل گل لطیف و مهربان است و من فکر میکردم دل نازکی دارد ولی بعدها متوجه شدم که بسیار آدم محکمی هست و همیشه پشتوانه من بوده و هست. وقتی که ۱۲ ساله بودم از شهرری به شهرک راه آهن نقل مکان کردیم و من از همه دوستان نازنین دوران کودکی ام جدا شدم و به مدرسه راهنمایی رفتم. به دلیل اینکه دوستانم جدید بودند خیلی طول کشید تا با هم سن و سالانم اخت شوم. دوره دبیرستان بهتر بود و چند دوست صمیمی داشتم که خیلی دوستشان داشتم و هنوز هم با چهار نفر آنها در رابطه هستم. وقتی دیپلم گرفتم خیلی دوست داشتم کار کنم . و در یک آتلیه مشغول کار شدم. اول در پذیرش و صندوق بودم ولی با آشنا شدن کارهای گرافیکی وارد کار عکس شدم و بسیار به کارم علاقه مند بودم. در سن بیست و چهار سالگی با برادر یکی از همکارانم آشنا شدیم که رابطه مان از همان اول دلنشین بود و با بقیه روابط سر کاری که تا اون موقع داشتم فرق میکرد. یک سال با هم دوست بودیم و بعدش خانواده آقا مهیار به خاستگاری من اومدن و در سال ۸۶ ازدواج کردم. روزهای خوب و خوشی در کنار هم داشتیم و بی توجه به وقایع اطراف بودیم بعد از ۵ سال اولین فرزندمان در سال ۹۲ به دنیا آمد دختری زیبا و دوست داشتنی. فقط دختر گلم یک و سال و نیمه بود . اتفاق بدی برای من افتاد و زندگی من رو تحت تاثیر قرار داد. من به بیماری سرطان تخمدان مبتلا شدم. و بیشتر از خود بیماری از زجر روحی و افسردگی رنج بردم و ترس از آینده ای نا معلوم. من به هیچ عنوان دوست نداشتم شیمی درمانی بشم و این کار رو نکردم. دکترم میگفت یه فرزند دیگه به دنیا بیار و من و همسرم تصمیم گرفتیم این کار رو بکنیم. همیشه فکر میکردم اگه روزی من نباشم فرزند گلم تنها نباشه و دو تایی پشت هم باشن. چند سال گذست و من خوب هستم و در سال ۹۷ خدا به مایک پسر گل نازنین هدیه کرد. وقتی پسرم چهل روطه بود مجددا تحت عمل جراحی قرار گرفتم و مجبور شدم پس نازم رو از شیر بگیرم. من بسیار خوب هستم و از خدا میخوام که همین طور بمونم و تنها چیزی که میخوام اینه که خودم رو وقف دو تا فرزند گلم بکنم. مادر گلم همیشه پشتیبان من هست از لحاظ روحی و چنان محکم و استوار هست که دل منو قرص میکنه انشالله که همیشه سایه اش بالای سر من باشه مادر نازنینم. همسرم خوب هست ولی آنچنان که باید همراه و همدرد من نبود تو این زمینه . توقع من از درک اون بالاتر بود چون اولین کس توی زندگی منه ولی در سطح توقع من نبود. من هر روز به عشق بچه های گلم نفس میکشم و عاشق خانواده ام هستم و دوست دارم بزرگ شدن بچه های گلم و همراه همسر عزیزم ببینم بزرگ ترین آرزوی من عاقبت بخیری خانواده ام و فرزندان گلم هست...........همتون و دوست دارم برای همه آرزوی یک دنیا سلامتی و عشق و آرامش میکنم......