سلام خیلی جذاب بود.خیلی دوست داشتم دلم خ واست ازسرنوشتم وزندگیم برای همتولدهام بنویسم توخانواده هشت نفره متولدشدم ومن چهارمین فرزندخانواده بودم پدرسالاروسختگیری داشتیم وبااینکه درسوخیلی دوست داشتم اوایل پیش دانشگاهی باهمسرمکه چندسالی بودمیشناختمش و۳سال ازمن بزرگتربودازدواج کردیم اوایل ازدواج مثل خیلیابابی پولی وسختی وعدم تفاهم گذشت بعدازده سال صاحب پسری شدیموزندگی بعدازاون روی خوششونشونمون دادوهرروزاوضاع بهترمیشدوقتی پسرم پیش دبستانی شدمنم مشغول درس خوندن شدم ولیسانسموگرفتم باخریدخونه به خوشبختیم اضافه شد.وقتی پسرم پونزده ساله شدخدادختزمونوبهمون هدیه دادوالان ۶ماهشه ومثل هرپدرومادری آرزوی خوشبختی وآینده خوب برای بچه هامون داریم امیدوارم همه هماولدیهام خوشبخت وسلامت وعاقبت بخیرباشن

من در دوران کودکی بسیار خوشحال و شاد زندگی کردم پدرم ارتشی بود و دوران کودکی در جبهه بود ولی خوشبختانه به علت مهاجرت به روستا در دوران جنگ چیزی از جنگ نفهمیدم. جز دوری پدر. ما با مادربزرگ و پذر بزرگ زندگی میکردیم انها خیلی مهربان بودن و دوران خوشی را برایم رغم زدند روحشان شاد. در 17سالکی ازدواج کردم. 3بچه دارم. همسرم مرد خوبی است ولی به علت مشکلاتی که در زندگی داشته کمی بی احساس و مغرور شده. ما زندگی خوبی داریم ولی بچه ها بزرگ شدن و راه خودشان را انتخاب می کنند و متاسفانه به ما گوش نمیدهند. تنها مشکل زندگیم فقط اینه که بچه ها مسیر درست رو برا اینده انتخاب کنن اونا همش به فکر مهاجرتن

قسمت دهه شصت جالب بود! من جنوبی هستم و تمام اون سالها زیر آتش بمب و موشک بودیم. شش سالگی پدرم رو از دست دادم و ده سالگی به تهران مهاجرت کردیم. درس خوندم و کار کردم و سالها از مادرم پرستاری کردم. مادرم سه سال پیش فوت کرد. خودم هم درگیر سرطان شدم و الان در حال درمان هستم. با همه اینها همیشه احساس خوشبختی کردم و از هر فرصتی برای درک لحظات زندگی استفاده کردم. دارم تلاش میکنم که سلامتی مو بدست بیارم و امیدوارم همه مون قدر همه ی لحظات زندگی رو بدونیم و بخاطر حضور عزیزانمون خداوند رو شکر کنیم

سلام .خیلی برام جالب بود که اطلاعاتی درباره خودم کسب کردم .مخصوصا اون قسمتهایی که خیلی قدیمی بود ومن فراموش کرده بودم.انگار یه جورایی منو به خودم برگردوند که بیشتر حواسم به خودم باشه. خداروشکر من زندگی خوبی دارم البته تقربیا ۶ ساله که زندگیم تغییرکرد.درسن ۱۷ سالگی از دواج کردم ومتاسفانه بعداز چند وقت متوجه شدم همسرم به بیماری اعتیاد مبتلا ست.فرزند اولم نه ماهگی مرده به دنیا اومدبه دلیل فشارهای مالی وعصبی که داشتم.بعداز یک سال ونیم دوباره باردارشدم وپسرم در شرایط ضعیف مال واعتیاد پدرش پابه این دنیا گذاشت.هشت سال گذشت ومن همچنان اعتیاد همسرمو از خانواده هامون پنهان کرده بودم.تا اینکه بالاخره متوجه شدند وپدرم اسرار داشت که طلاق بگیرم.همسرم علاوه براعتیاد دست بزن وبد زبان هم بود.اما قلب مهربانی داشت وعاشق من بود.من دوست نداشتم از او جدا شوم اما شرایط زندگیم روز به روز وخیم تر میشد.تا اینکه تصمیم به طلاق گرفتم بر خلاف میلم..یکدفعه سروکله یه بچه دیگه پیدا شد ودر سال ۹۲ پسر دومم به دنیا اومدشرایط بدی بودمن همچنان تصمیم به جدایی بود. اما بروز نمیدادم تا اینکه زمانش رسید ومن پسر یک ماهو نیمه خودمو برداشتم به همراه پسر ۹سال ام رفتم خونه پدرم.هفت ماه طول کشید.در این مدت با انجمنی به نام نارانان اشناشدم توسط یکی از بستگانم . انجمنی که برای کمک به خانواده های اسیب دیده از بیماری اعتیاد.تشکیل شده بود.در انجا فهمیدم که تنها نیستم.در انجا من درک شدم.درانجا من متوجه شدم که اعتیاد یک بیماری است ومعتاد مجرم نیست.وخانواده معتاد در کنار عزیزش تحت تاثیر این بیماری قرار گرفته و اشفته و نگران است.این انجمن به این افراد کمک میکرد که امید از دست رفته شان را دوباره به دست بیاورند. این درک واگاهی من نسبت به این بیماره باعث شد من همسرم را دوباره بپذیرم وبعداز هفت ماه تصمیم گرفتم دوباره زندگیم راشروع کنم با دیدگاهی متفاوت نسبت به قبل.اوایل بسیار سخت بود .بیکاری.بی پولی .نبود صمیمیت وخاطرات بد گذشته همه اینها بود ولی من تصمیم به تغییر خودم داشتم.آرامتر از قبل بودم دیگر کاری نمیکردم که همسرم از عصبانیتش استفاده کند.خداروشکر روز به روز زندگیمان بهتراز روز قبل میشد.شش سال طول کشیدتابه تعادل برسد من همچنا انجمن را حمایت میکنم ویک معجزه در زندگیم رخ داد.باتغییر من همسرم واطرافیانم هم تغییر کردندوامروز زندگیم در سکوت وارامش وصلح است. خداروشکر.پسر بزرگم کلاس نهم هستش و پسر دومم کلاس اول.همسرم راه دور کار میکنه ودر ماه یک هفته پیش ماست وما راضی هستیم. ارزوی بهترینها رو دارم برای هم تولدیهای خودم. امیدوارم اونهاهم مثل من در لحظه زندگی کنن وخوشحال باشن.ورد پای خداوند را درزندگی ببینن.همینقدر که الان زنده هستین خداروشکر کنین بدونین که بی دلیل زنده نماندید وزندگی کنین باعشق وداشته هایتان را ببینین این بهترین وسالم ترین راه برای یک زندگی خوب است حتی اگر تنها مانده اید.