سلام سرنوشت تولدهیچکس به دست خودش نیست پس نبایدنالید اماددربدترین زمانه به دنیا امدیم جنگ بی برقی بی نفتی بی گازی ترقه بازی وتیله بازی تفریحمون بودکلاسای سه شیفته جمعیت برادرخواهرا زیاد بخاری نفتی وعلاالدین وکرسی کنکورشلوغ و کتکهای معلم ودیپلم کشوری وهزارتاچیزدیگه یادش بخیر

خوب یه بهمنی که با دیدن سال تولدم(۱۳۵۶)تمام سرنوشتم فقط سوختن تمام موقعیتهایی بوده که برای هر انسانی حداقل هاست!با جنگ وبمباران زندگیم آغاز شدوچیزی که از کودکی فهمیدم ترس و ترس وترس برای کودکی که پدرش بخاطر شغلش (ارتشی)هیچ وقت نبود ومادرم هم همینطور (کارمندناجا)همیشه تنها بودم وزمانی که هواپیماها شهرم را بمباران میکردند(کرمانشاه)من زیر رختخواب ها قایم میشدم ... همین که جنگ تمام شد پدرم هم از دستم رفت وماندم بی پناه تر از همیشه... بیکاری،بی پولی،بی پارتی... ازدواج زود هنگام ومطارکه...(۲۰)سالگی هجرت به تهران بدنبال فرصتی شاید...اما... باز هم ازدواج وبعد از ۱۲ سال زندگی بازهم طلاق...الان فقط مرگ حالم را خوب میکند(بزودی)این مژده رو به همه بهمنی ها میدم که هیچ بهمنی بیهودگی وخاری روتحمل نمیکنه...آره زندگی انقدر شیرین نیست که بخاطرش تن به ننگ بدم