سلام خدمت عزیزان ۲۳/۱۰/۵۶بنده هم مثل شماجنگ.قطع برق.کلاس های ۴۰نفره ومدارس ۳شیفت.وصف های طولانیگوشت.شیر.نفت وبیشترارزاق یادمه.حتی صف شلوغ نانوایو یادمه.بعلت زیادی جمعیت جوان شغل مناسب پیدانکردممن هم قبول دارم نسل مانسل سوخته است.ولی باتمام این وجود دوران بچگی ونوجوانی خود رادوست دارم.واقعا یادش بخیییییییر

باسلام خدمت دوستان.مادهه پنجاهی ها نصف بیشترعمرمونو توی صف قندوشکرونفت وازای جورچیزها گذروندیم.ولی حال وهوای اون دوره ومدرسه وهمکلاسی هایمان قابل مقایسه بااین دوره ودهه ۸۰و۹۰ نیست .بازیهای برگشت ازمدرسه وشوق گرفتن سهمیه دفترومداد مدرسه .فوتبال باتوپ پلتستیکی چندلایه وتیله بازی ... همه اینها قابل قیاس با بازیهای بچه های این دوره نیست.یادش بخیر

سلام دوران دبستان من در جنگ و قطعی های برق طولانی دوران نوجوانی جنگ تمام شده بود و دوران جوانی تغییرات کلی در ایران ،ظهور کامپیوتر در خانه ها و ... متولدین دهه پنجاه خود ساخته هستند و با قوت بازوی خود به جایی رسیده اند ولی خدا را شکر الان متاهل هستم.بچه دار و دبیر فنی آموزش و پرورش ام. ماشین و خونه از خودم دارم زندگی ام بد نیست.خدا را شکر