سلام عزیزان هم سال و روز خودم.... بنده هم اندازه یه کتاب نانوشته فراز و نشیب داشتم، ، و خدارو شکر اهل تهران ساکن تهران، محله شهران شمالی و راننده تریلی شدم و هستم.

چقدر برام جالبه دوستانی همروز تولد من اینجا پیام گذاشتن سرگذشت من فراز و نشیب زیاد داره ولی بازم خداروشکر بامید روزهای بهتر در زندگی هممون

روزگار من بسیار عالی بود و هست. توی هر دورانی از زندگی، درست همون دوران رو زندگی کردم... به موقع بچگی و شیطتت... به موقع توجوونی و خامی و شوریدگی...و حالا جوونی! خدارو شکر که پدر زحمت کش و مادر نازنین و دلسوز و دو برادر خوب و دو خواهر مهربون داشتم.... دوستان باحال و با معرفت. حتی اون بی معرفاتهاشون هم در واقع خوب و خیرخواه بودن. بعضی هاشون رو هنوز دارم... اونایی هم که دور از مت هستت خدا حافظشون باشه... من اونقدری که همت کردم روزگار بهم داد. البته تو هم نسل من خوب میدونی که دوران زندگی تو و من دوران عجیبی بود. خدایا شکرت به حاطر همه داده ها و نداده هات. خدایا همه هم نسل های من و قبل از ما و بعد از ما رو به روشی عالی و به زودی برای مدت متمادی از طعم عشق و محبت و شور زندگی بچشون و خوشی رو بیشتر کن. آمین. دم همتون گرم.

باسلام پدرم مردزحمت کشی بودبسیارازکلمه مهندس لذت می برد ازپنج فرزند که خدا به اوداده بود فقط من تحصیلات دانشگاهی دارم آن هم بخاطرپدرم من فوق لیسانس مکانیک ومدیرفنی یکی ازشرکتهای صنعتی کشورهستم .فقط بخاطرپدرم خدارحمتش کنه.

تا سی سالگی خوب گذشت،ولی از اون به بعد تلخ و دشوار گذشت،ولی نا امید نیستم و هنوز با تمام وجود به زندگی امید و ارم ،

سلام به همه عزیزان، اول که متولد شدم مریض شدم به طوری که امیدی نبود، اما خدا نخواست و بنده زنده ماندم. در زمان ما جنگ بدی بود، بعد از دیپلم بیکاری زیادی داشتم.اما دست از تلاش بر نداشتم.یاد گرفتم که باید خودم را قوی کنم و باید هرروز یک چیز جدیدی بیاموزیم. خلاصه اینکه الان مدیر یک شرکت با 100 پرسنل هستم.و خدا رو شکر یک زندگی خوب. برای همه بهترین ها رو آرزو میکنم.

خیلی تلخ گذشت. ولی امید خودم از دست ندادم. با قدرت رو به جلو قدم برمیدارم.