درود من ۱۷ سال است در غربت و دور از وطن و خانواده زندگی را سپری میکنم . هفده سال است که شب و روز آرزوی دیدن بچه هایم را دارم . غربت خیلی بد است . مرگ خیلی شیرین تر و گواراتر از این است که عمرت را در میان افرادی بگذرانید که هیچ دلبستگی به آنها ندارید ، زبان همدیگر را متوجه نمی شوید .

بسیار عالی . از همان زمانی که رفتم مدرسه در روز ثبت نام متوجه صحبت پدرم و دفتر دار ثبت نام شدم که چیزی هست ولی اون آقا هم ناراحت شده ..... ولی خوب بوده راضی هستم . رعیت زاده ام . از هیچ رانتی استفاده نکرده ام افتخار میکنم. کلا همش راضی هستم .به هیچ کسی احتیاج ندارم .مانند عقرب غذای( کار و کوشش و پیشرفت) خود را پیدا میکنم و برای آن سخت تلاش میکنم. هنوزم مشغول کار هستم .اولین شغل من غاز چرانی بوده .هماکنون پایه جواهر سازم. انشأالله شما هم موفق باشید و خود ساخته........

اصلا خوب نیست که آنی عمل کنیم خیلی آسیبها از ناحیه آنی عملکردنهاست در هر کاری با متخصصان همان کار مشورت کنید

با بحران هویت زندگی کرده ام، چرا که تاریخ تولد شناسنامه ای ام با آنچه مادرم به من می گفت متفاوت بود(تو و ولیعهد در یک شب به دنیا آمدید!) . خیلی دلم میخواست تاریخ دقیق تولدم رو بدونم، اما چون نمی دونستم هیچوقت تا حالا تولد نگرفته ام. از بین صد هزار نفری که همزمان با من متولد شده اند، فقط یک نفر تونست به من کمک کند از بحران هویت خارج بشم (شاهزاده رضا پهلوی)! حالا می بینم همه اینها با سن من جوره.

بسیار جالب بود متوجه خیلی از چیزهایی که از دوران کودکی تا الان برام پیش اومده بود دیدم